Bakterię New Dehli goszczącą w uniwersyteckim szpitalu w Zielonej Górze warto wyizolować od szpitalnych personaliów. Warto, bo szukanie winnych w szpitalu nie zmniejszy ryzyka kolejnej katastrofy. Kluczowe jej źródła wymienił dyrektor ds lecznictwa Antoni Ciach w rozmowie w Radio Zachód. Uzasadnił w tej rozmowie, co prawda między wierszami, że będzie jeszcze gorzej. Ale gdyby chcieć dokonać generalizacji zagrożeń, to twierdzę, że biorą się one z dosyć oczywistej okoliczności, czyli kiepskiej zdolności lubuskiej władzy samorządowej w radzeniu sobie z podstawowymi cywilizacyjnymi problemami XXI wieku. A im więcej dać tej władzy samorządności, tym gorzej. Czego się bowiem nie tknie, zamienia się w metaforyczną oczyszczalnię ścieków Czajka. Czyli dzieło bezsensownie drogie, nieefektywne, a na dodatek mające w sobie cechy szamba i to nie tylko metaforycznego. A oto przyczynek do tej tezy.
Kiedy Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego utworzył Wydział Medyczny nawiązał współpracę z Wojskowym Instytutem Medycznym i Instytutem Matki i Dziecka w Polsce oraz z Katolickim Uniwersytetem Najświętszego Serca w Mediolanie (Università Cattolica del Sacro Cuore), polikliniką Gemelli w Rzymie (oficjalnym szpitalem papieża), a także z Isarklinik w Monachium.
Kiedy utworzenie wydziału lekarskiego przy UZ stało się dźwigną politycznego sukcesu Marszałek Elżbiety Anny Polak, utworzono kuriozalną spółkę prawa handlowego z kapitałem 10500zł. Ponad 100 letni budynek, niespełniającym elementarnych, jak na XXI wiek, standardów, z licznymi samoróbkowymi dobudówkami, z nawarstwiającym się przez lata klajstrowania topograficznym bałaganem, przemianowano na kliniczny. Ta jedyna w Polsce kreatywna struktura, z pracującym do 14:30 laboratorium analitycznym, z salowymi z Ukrainy, wbrew wszelkiej logice, musiała zaspokoić prowincjonalne akademickie kompleksy. Władza samorządowa, rzeczywistość medyczną z lat 70 ubiegłego wieku, przysłoniła bilbordami z uśmiechniętą Panią Marszałek.
I nie jest winą lekarskiej kadry, która robi co może w tym prymitywizmie, ani winą generała Marka Działoszyńskiego, nieświadomego miny na jaką nadepnął, obecny stan szpitala w uniwersyteckim makijażu. Winą są wieloletnie zaniedbania regionalnych władz samorządowych, brak wizji podniesienia na cywilizowany poziom stanu Służby Zdrowia w regionie i udawanie, że problemy się rozwiążą po wybudowaniu kolejnej dobudówki. Samorząd regionalny nie wiedzieć czemu zrezygnował z budowy nowoczesnego szpitala przy Trasie Północnej. Zamiast stawiać czoła cywilizacyjnym wyzwaniom, władza samorządowa pod berłem marszałek Elżbiety Polak realizuje kolejne pomniki swej władzy. Brak spójnej strategi rozwoju regionu sztukowany taktyką rodem z wierszyka Jana Brzechwy o strażakach, reperujących węże i beczkę do wody, kiedy już gore, nie nadaje się jednak do poważnego komentowania.
Dlatego – na tyle.
fot. Pixabay
