Pięknie popadało. Znajomy rolnik tłumaczył mi kiedyś jak ma padać. Chodzi o to, żeby siąpiło, wtedy ziemia przyjmuje wodę, ma czas żeby się napić. Tak jak w miniony czwartek. Powietrze po deszczu zrobiło się lekkie i rześkie. W końcu można było odetchnąć. Wyparowały gdzieś duszne emocje, presja oczekiwań, męcząca dyskusja o tym kto i jak ma grać. Oczywiście chcieliśmy, żeby wygrali, ale nasze chcenie jest trochę jak ta duchota, którą szczęśliwie rozproszył deszcz.
Na piłce znam się jak każdy, więc tu postawię kropkę. Z lubuskiego punktu widzenia ważniejszy był inny mecz, na innym toczony boisku. Rozgrywano go na korytarzach urzędów, telefonicznych łączach między departamentami i w skrzynkach pocztowych urzędników. Stawką unijne fundusze. Czy przegraliśmy? Pewnie do końca nie, bo przecież wynegocjowane przez rząd olbrzymie środki trafią również na Ziemię Lubuską. Faktem jednak jest to, że spośród wszystkich województw otrzymamy najmniej. Dlaczego? Jednak wrócę do sportowej metafory.
W każdej grze zespołowej ważne jest, by zawodnicy zdawali sobie sprawę z tego, na jakiej grają pozycji i by potrafili ze sobą współpracować. Prawda stara jak świat, ale czy nasi wybrańcy wiedzą, jak to się robi? Do tego jeszcze świadomość stawki. Co jest dla nas ważniejsze? Własna ambicja i efektowny drybling partyjnych interesów czy to, by zdobyć bramkę? Trudno oprzeć się wrażeniu, że sejmikowa, totalna koalicja zakiwała się na amen i zamiast szukać dialogu z rządem uparła się, by kopać piłkę do własnej bramki.
Nie, nikt nie oczekiwał kłaniania się ministrom w pas, ale dobre podania, dośrodkowania i celne strzały mogły dać regionowi większą korzyść. W lubuskiej polityce, jak na wstępie, zrobiło się duszno i nieprzyjemnie. Dziś wszyscy czekamy na deszcz. A może burzę z piorunami?
tekst: Janusz Życzkowski
foto: Pixabay
źródło: Gazeta Lubuska 26.06.2021
